Co ma wspólnego szeregowiec Ryan z Ryanair? "Not mocz" jakby to pewnie powiedział Dominik, chyba Dominik, szef stewardów w czasie lotu z Bolonii do Krakowa. Dominik mieszkał chwilę w Irlandii i tam zapewne podłapał tą irytującą manierę w wymowie, która w wykonaniu tzw. nejtiwów jest przyjemna dla ucha, to w przypadku Dominika jest anekseptybol. Poza tym, kupujcie zdrapki Ryanaira, bo widział szczęśliwców, którzy co miesiąc wygrywali samochód.

Bolonia brzmi prawie jak Polonia, ale na tym kończą się podobieństwa. Polskich akcentów jest tutaj niewiele. Najwięcej jest pałaców zwanych tutaj palazzi, przerobionych obecnie na Airbnb. Kiedyś była jeszcze moda na wieże. W szczytowym okresie było ich ponad 200, teraz zostało 20, na czele z Due Torri.

Więcej niż pałaców, chyba, jest w Bolonii kościołów. Niestety większość pozamykana na głucho. W Bazylice św. Petroniusza, w jednym z bocznych ołtarzy jest punkt informacyjny połączony ze sprzedażą pamiątek. Smutny pan siedzi za ladą i czeka na klientów, a nad naszym bezpieczeństwem czuwa policja z armią, wyposażona w środki szybkiego reagowania.

U św. Katarzyny Aleksandryjskiej msza po polsku. Tak na oko setka wiernych. 95% to kobiety, średnia wieku 60+. Może mężczyźni byli na 10? Siostra Marzena z wokalem a la Dolores O'Riordan. Wszyscy się znają, witają, cieszą. Po mszy, jak w każdą pierwszą niedzielę, projekcja filmu.

 

Pierwsza niedziela miesiąca to również dobra okazja na budżetowe zwiedzanie bolońskich muzeów, które w ten dzień są bezpłatne. Niepozorne "Piekło-Niebo" na żywo robi wrażenie.

Naprzeciwko kościoła, sklepik "Bangla Market" oferuje mięso halal. Tak w ogóle, to w Bolonii nie uświadczysz kebabów, chińczyków czy innej kuchni azjatyckiej, tak popularnej nad Wisłą. Włosi mają swoje nawyki żywieniowe, które można podpatrzeć w Osteria dell'Orsa, jedynym chyba miejscu gdzie nie kasują coperty za przycupnięcie przy stoliczku celem zregenerowania sił talerzem tortellini.

Jak ktoś nie jest głodny to w pobliskim automacie może sobie zakupić, płacąc zbliżeniowo, porcję suszu konopnego. Gastrofaza gwarantowana.

Na liście znanych Bolończyków rozpoznaję dwa nazwiska - Marconi i Pasolini. Jeden był faszystą i markizem, drugi komunistą i fanem markiza de Sade.

Na liście znanych Bolończyków ze świecą szukać Padre Marella, który co prawda urodził się w Wenecji, ale większość swojego życia spędził w Bolonii, siedząc na rogu Via Caprarie i Via Draperie, wspierając ubogich. Kolega Jana XXIII zostanie Świętym w czerwcu tego roku.

Padre Gabriele kontynuuje jego dzieło. Siedzi na tym samym rogu, zbiera datki, wspiera potrzebujących i wprawia w zdziwienie czarnoskórego żebraka, który pobrzękując eurocentami w wystawionej bejsbolówce, obserwuje z boku, ze zdziwieniem w oczach, znikające w przenośnej „kasie” zakonnika papierowe banknoty.

---

tagi: bolonia  padre marella 

	bolek
	29 marca 2020 08:46

19     1594    16 zaloguj sie by polubić