Niestety nie będzie nic o "Resecie", tudzież czerwonych butach ;-)
Będzie o, dziewiątej co do wielkości, greckiej wyspie Tasos. "Dziewiąta co do wielkości" brzmi dobrze, ale droga 69, która okala wyspę ma niecałe 100 km, tak więc możemy ją objechać w niecałe dwie godziny.
Sezon w Grecji w czerwcu powoli się rozkręca, a człowiek zamiast cieszyć się słońcem i ciepłym morzem, zaczyna się zastanawiać skąd wzięła się nazwa "Plaża Metalowa", gdzie znajdują się ceglane resztki jakiegoś zakładu.

Jak się okazuje, jeszcze w latach 60, XX wieku wydobywano na Tasos i przerabiano żelazo, cynk, ołów, itp., ale potem spadły ceny i przestało się opłacać. Teraz już rozumiem, dlaczego Niemcy proponowali Grekom zamianę długu na kamieniste wysepki, których mają "w zależności od przyjętych kryteriów i definicji terminu „wyspa”, liczbę wysp w Grecji określa się od 1200 do 6000".
Oprócz rud metali różnych, na Tasos występuje marmur, ale nie byle jaki, tylko śnieżnobiały. Podobno w Białym Domu nawet go wykorzystali, tak przynajmniej twierdzi Dimitros, właściciel jednej z dwóch tawern w Kastro, pokazując w oddali jakiś kamieniołom.
Kastro jest historyczną stolicą Tasos, znajdującą się mniej więcej pośrodku wyspy, na górze, czyli strategicznym miejscu, które było trudne do zdobycia i skąd roztacza się widok na morze, pozwalając na ścisłą kontrolę ruchu wszelkich jednostek pływających. Byłem z siebie bardzo dumny po zdobyciu szczytu skuterem marki Kymco, który powoli i z mozołem dowiózł nas do celu. Mina mi trochę zrzedła, gdy przy zjeździe mijaliśmy leciwych rowerzystów, którzy pozdrawiając nas, z uśmiechem na ustach, żwawo pedałowali pod górę.
W chwili obecnej Kastro to jest taki skansen. Dimitros oprócz prowadzenia tawerny, zajmuje się pasieką oraz pędzeniem tzipouro, na bazie którego robi później orzechówkę, miodówkę, i co tam jeszcze się nawinie. Szklane baniaki z nastawionymi owocami wygrzewają się w słońcu na balkonie. Jak ktoś ma ochotę to można zdegustować, a następnie zaopatrzyć się w buteleczkę lub dwie. Jak się kończą wakacje, to żona z dziećmi zjeżdża do Limenarii. W zimie jest jedynym mieszkańcem.
W Limenarii znajduje się, opuszczona i zamknięta na głucho, siedziba niemieckiego przemysłowca Friedricha Speidela, który swego czasu  z okien biura, czujnym okiem, doglądał produkcji w pobliskim zakładzie.

Lata świetności, o których można poczytać w nieocenionej wiki, Tasos ma już dawno za sobą. W chwili obecnej dominuje tutaj turystyka i rolnictwo. W sezonie jest praca w hotelu, po sezonie przy oliwkach. Wsród turystów dominują Rumuni i Serbowie. Jak na drodze pojawia się coś większego od Skody Citigo i wyprzedza na podwójnej ciągłej, to na 99% jest to Rumun, chociaż wypatrzyłem jednego Jeepa z Wołomina :)
Oliwki to, po winorośli, jest chyba największy dar boży dla ludzkości. Praktycznie nic się nie marnuje. Liście obskubują wszechobecne kozy biegające samopas, z oliwek tłoczy się oliwę, z wytłoków robi się taką pastę, z pestek też coś robią ale nie pamiętam co, drewnem można palić w piecu albo wystrugać przepiękne gadżety. Prawdziwe "zero waste".
Jak już człowiek zmęczy się upałem i tymi wszystkimi atrakcjami, to może się zatrzymać i odpocząć w Monastyrze Archanioła Michała, gdzie przechowywany jest gwóźdź, którym była przybita prawa ręka Pana Jezusa.

Na koniec krótkie wyjaśnienie dotyczące tytułu. Większe miejscowości na wyspie, które znajdują się w głębi lądu, mają takie "przedmieścia" na wybrzeżu, które w nazwie mają "skala". No i jest taka miejscowość Rachoni, która ma swoje przedmieścia. Wiem, trochę infantylne, ale nie mogłem się powstrzymać :)

I jeszcze taka ciekawostka. Dzisiaj mija 100 lat od podpisania traktatu w Lozannie i niektórzy Turcy uważają, że obecne granice z Grecją przestają obowiązywać. 

---

tagi: grecja  tasos 

	bolek
	24 lipca 2023 08:00

17     1148    7 zaloguj sie by polubić