" via Wilno"

Via Lwów, via Kraków, via skąd się dało.

Pszepraszam... pisane w drodze na szybko.

Mialo byc w ostatnim zdaniu : udzial Holandii w wartosci europejskiego rynku rolniczego

Strona tego muzeum w Hamburgu https://www.hamburg.com/museums/ballinstadt/ 

Hamburg był jednym z portów "spedycyjnych".

Gdynia też się "przysłużyła" sprawie :/

Doktoryzuj się, to dobra inwestycja

Się okaże... ;-)

Jak by nie patrzeć, to były emigracje za chlebem.

Z Kurpii Zielonych w końcówce XIX wieku i poczatku XX odpłynęła do Stanów masa głównie młodych ludzi, nawet nie można tego do tej pory dobrze oszacować, bo wyjeżdżali nielegalnie. Ale nie było najmniejszej wioski, żeby kilkanaście osób nie wyjechało. Niestety tam ziemia słaba, większe miasto w okolicy to tylko Ostrołeka, więc rynek pracy też był lichy, a ponieważ ci co wyjechali wczesniej albo wracali i z powrotem jechali, albo słali listy, że wiedzie im się lepiej, czym ewidentnie zachęcali śmiałków, albo zdesperowanych. Bardzo często ten co już wyjechał słał pieniądze, albo płacił za bilet na wyjazd kolejnemu członkowi rodziny. Ci co wrócili i już zostali, za zarobione pieniądze trochę polepszali sobie byt, no i stanowili wtedy już tą światową część społeczności. No chyba, że przywiezione przyzwyczajenia okazały się zbyt nieobyczajne, to raczej szybko wracali do Ameryki ;) Również niektórzy powołani do wojska, którzy byli rzucani w dalekie kraje, zasmakowali innych kultur i po odbyciu słuzby nie mogli już zagrzac miejsca przy ziemi.

Druga połowa XIX wieku to praktycznie podwojenie ludności na ziemiach polskich pod zaborami – nie inaczej było po wioskach. W Europie przez 20 lat wielka depresja i kryzys rolny spowodowany spadkiem cen produktów rolnych, a z drugiej strony zalew taniego zboża z Ameryki. Nie był to łatwy czas, a jak nie było miejsca na gospodarstwie czasem niewiele opcji zostawało.

Oczywiście świetny zarobek i zwiększanie popytu robiły werbujace agencje „pracy” i przewoźnicy, szczególnie po rozkręceniu „brazylijskiej goraczki”, po tym jak rząd Brazylii zafundował większość podróży z Bremy za darmo (tylko w ciągu dwóch lat do Brazylii wyjechało 63 tys. osób). Ponieważ kraje Ameryki Łacińskiej słabo znane i rzadko kto mógł osobistą rekomendację przedłożyć, to tutaj szli po bandzie – w ulotkach i przez werbowników pojawiajacych się po wsiach obiecywali złote góry.

Radze poczytac tutaj o zydowskich handlu dziewczynami. To byl dopiero biznes. Te "dziewki do gospodarstwa" musialy sie tylko do zglosic, zadnych biletow nie musialy kupowac ze swoje pieniadze.

Tutaj ma Pan Kroniki Tygodniowe Bolesława Prusa z Kuriera Warszawskiego (1881, Nr 90), w których przejmująco pisał o głodzie na Kurpiach w 1881 roku. To były realne powody wyjazdów.

„Głód między Kurpiami jest ciekawym zjawiskiem. Dowodzi on naprzód, że ludność pracowita, oszczędna, moralna, pobożna i patriotyczna, słowem: posiadająca w wysokim stopniu wszystkie obywatelskie zalety, tak mało nas obchodzi, że dopiero wtedy słychać o niej, kiedy ją nędza chwyta za gardło. Wówczas dopiero dowiadujemy się, że jacyś Kurpie żyją, a raczej, że umierają; o ich zaś oryginalnych zwyczajach i narzeczu - nie mamy najmniejszego pojęcia.

Dopiero gdy ostatnie ziarno zostanie zjedzone, ostatnia krowa sprzedana i gdy głodna ludność wyruszy ze swych siedzib z krzykiem o miłosierdzie, dopiero wtedy ktoś, przypadkiem, dowiaduje się, że tam a tam jeszcze w roku zeszłym chybiły zbiory!

Kto i kiedy będzie teraz ratował tych ludzi, kto da na zasiewy, kto im wróci dobrobyt i wydrze ze szponów nędzy, a nawet występku?...

Ta straszna obojętność na dolę bliźniego zaczyna się szerzyć po całym kraju. We wsi Sworoń, powiecie sandomierskim, umarł z głodu we własnej chacie włościanin Drożdżel, jego żona i dziecko. W tej samej wsi mieszka trzech zamożnych braci zmarłej, którzy jednak nie dali jej pomocy. Ona zaś sama tak dalece nie rachowała na niczyją pomoc, że włożywszy dwoje starszych dzieci w wystygły piec i zasunąwszy drzwi kłodą, z najmłodszym dzieckiem legła na tapczanie i na nim skonała.”

- "nasuwa się pytanie - kogo było stać na taki "luksus"?"

Odpowiadam korzystając z książki "Socjalizm i śmierć" napisanej przez Gabriela Maciejewskiego. Cytuję z rozdziału "Socjalizm i Ameryka", str. 254:

Wszyscy towarzysze Jabłonowskiego i on sam podróżowali drugą klasą. Było tam w miarę wygodnie, bezpiecznie i dobrze karmili. Ludzie nie powiązani z partią i gangami, czyli tak zwani zwykli mieszkańcy Środkowej Europy, gnieździli się na pokładzie trzeciej klasy

Pozdrawiam

"Odpowiadam korzystając z książki "Socjalizm i śmierć" napisanej przez Gabriela Maciejewskiego."

Szczęściarz :) Ja jeszcze nie czytałem :(